Sevgili Sebo ağabeyimiz, Sebahattin Yılmaz hakkında, ne yazsam ifade edemem. Kendiyle, çevresiyle barışık bir insandı. Onun için, dün Gürcükapı camisinin avlusunda tüm gazeteciler vardı. Tanıyan, tanımayan tüm meslektaşları onu uğurlamaya gelmişti. İşte orada, şunu gördüm Oraya gelen gazetecilerin neredeyse tamamı bir biriyle barışık değildi. Herkes bir birine küstü. Gazeteciler, küs olduklarının elini sıkmamak için adeta bir birinden kaçıyordu. Ya da, görmemezlikten geliyordu. O cami avlusunda, kendi kendime söylendim. Erzurum’da hangimiz ölürsek, buradaki gazetecilerin büyük çoğunluğu o cami avlusunda olmayacak. Çünkü hepimiz bir birimize küsüz…