Hangi meslek ya da hangi makam olursa olsun, bütün bunlardan daha önce gelen, insan olmaktır, insan kalabilmektir.

Bunu şunun için söylüyorum.

Dün küçük bir bakkalı olan arkadaşımın yanına gittim. Hoş beş faslından sonra, kendisini çok etkileyen yaşadığı bir olayı aktardı bana, ben de etkilendim.

İki hafta kadar dükkanına bir beyefendi giriyor. Önce en yukarıdaki raflara bakıyor sonra da ne kadar satılmayan ya da satılsa bile çok az satılan ürün varsa hallice satın alıyor. 675 lira tutuyor aldıkları. Beyefendi çıkarıp 700 lira veriyor arkadaşa. Arkadaşım da para üzerini vermeye çalışırken bir bakıyor ki o beyefendi çoktan çıkmış gitmiş.

Arkadaşa sordum, peki aldığı o ürünleri kendimi taşıdı?

Evet; kendi taşıdı ama kapının dışında duran birkaç kadına vermiş.

Arkadaşa yine sordum, kimdi o beyefendi tanıyamadın mı?

Tanıdım, dedi. Hem de gayet iyi tanıyorum.

Kimdi peki?

Cevap verdi:

Yakutiye Belediye Başkanı Mahmut Uçar…

Düşmez kalkmaz yalnızca Yaradan’dır.

Gün olur insan, devir de gelir milletler ve devletler dara düşer.

İşte bütün marifet birilerinin dara düştüğü o zaman ortaya çıkabilmek ve bir el uzatabilmektir.

Ülkemiz sıkıntılı bir süreçten geçiyor.

Binlerce yüz binlerce insan ya işini gelirini kaybetti ya da ayakta durmaya çalışıyor.

Ben inanıyorum ki Mahmut Uçar’ın yaptığı bu insani hareketi bu ülkede, bu şehirde sayısız insanlar yapmaktadır.

Zaten böyle olmasa nasıl dururdu bu insanlık ayakta?

Adım gibi biliyorum.

Mahmut Uçar’ın bu güzel ve ahlaki davranışını her fırsatta Büyükşehir’de Sekmen de yapıyor,  Palandöken’de Sunar da yapıyor, Aziziye’de Orhan da yapıyor.

Yakından bildiğim için söyleyeyim.

İspir’de Ahmet Coşkun, Pasinlerde Ahmet Dölekli, Tortum’da bizim Muammer de yapıyor.

Sakın yanlış anlaşılmasın diğer başkanlar yapmıyor, demiyorum; muhakkak ki onlar da benzer davranışları her fırsatta sergiliyorlardır.

Tamamından Allah razı olsun…

Yakutiye Belediye Başkanı Dr. Mahmut Uçar, şunun için özel bir parantez açtım.

Mahmut Uçar, kapı kapı geziyor, yanına yardımcı ya da görevli almadan çat kapı bir eve yahut da dükkana giriyor.

“Ben Mahmut Uçar’ım, bana bir emriniz ya da benden bir talebiniz var mı?” diye soruyor.

Bakkaldan kendi parasıyla ürün satın alıp, kapıda bekleyen ihtiyaç sahiplerine dağıtıyor.

Hem bakkalcıyı hem de ihtiyaç sahibini birlikte sevindiriyor.

Dervişlerin, “Bu da geçer yaHuu” sözü var ya…

Çok doğru bir amentü…

Elbette ki bu sıkıntılı günleri Allah’ın izniyle geride bırakacağız.

Hani şair diyor ya, “İçimdeki acı, tıpkı bayrak asılan evler gibidir.”

Pandemi yüzünden öyle evlerde öyle görünmeyen bayraklar asılıyor ki, hiçbir şairin dizeleri bu yangını söndüremez.

Yapabiliyorsak, önce kendimiz insan olmayı becermeye çalışacağız sonra da bir insanın yüreğine dokunacağız…

Hoş siz de ben de biliyoruz ki, hiçbir bakkal 700 lira ile ne abat olur ne de batar…

Zaten mesele bu değil ki…

Sen yola çık, boş ver yolun seni nereye götüreceğini…

Yol, hakikat ve insanlık uğruna ise eğer, yolcu olmak yolu bitirmekten daha değerlidir.

Mahmut Uçar yolcu olmuş, gerisi Rabbimizin çizdiği takdir planda gizli…